Urine-incontinentie is het verlies van vrijwillige blaascontrole dat lekkage van urine kan veroorzaken. Het kan tijdelijk zijn of lang meegaan. Hoewel het vaker voorkomt naarmate mensen ouder worden, is urine-incontinentie geen onvermijdelijk gevolg van veroudering. Als urine-incontinentie invloed heeft op uw dagelijkse activiteiten, aarzel dan niet om uw arts te raadplegen.
Voor de meeste mensen kunnen eenvoudige veranderingen in levensstijl en voeding of medische zorg symptomen van urine-incontinentie behandelen. Niet alle incontinentie is langdurig. Sommige oorzaken zijn tijdelijk, zodat de incontinentie eindigt wanneer de oorzaak verdwijnt. Vaginale infecties kunnen tijdelijke incontinentie veroorzaken.
Irritatie, medicijnen, constipatie en beperkte mobiliteit kunnen dit veroorzaken. Urineweginfecties (UTI's) zijn een veelvoorkomende oorzaak van tijdelijke incontinentie en moeten worden aangepakt. Urine-incontinentie is lekkage van urine die u niet onder controle kunt houden. Het is een probleem dat je ervan kan weerhouden van het leven te genieten, omdat je bang bent om te ver van een badkamer te zijn.
Urine-incontinentie betekent dat iemand per ongeluk urine lekt. Hoewel het iedereen kan overkomen, komt urine-incontinentie, ook bekend als overactieve blaas, vaker voor bij ouderen, vooral bij vrouwen. Problemen met de controle van de blaas kunnen gênant zijn en ervoor zorgen dat mensen hun normale activiteiten vermijden. Maar incontinentie kan vaak worden gestopt of onder controle worden gehouden.
Bij incontinentie kunt u de hele tijd de controle over het plassen volledig verliezen, maar het komt vaker voor dat u de controle over de tijd verliest. En incontinentie kan een kleine stroom of lekkage van urine betekenen, of het kan het verlies van aanzienlijke hoeveelheden urine betekenen. Incontinentie kan tijdelijk en omkeerbaar zijn, of het kan permanent zijn. Ongeveer 33 miljoen hebben een overactieve blaas (ook bekend als OAB) die symptomen van urgentie, frequentie en met of zonder aandrangincontinentie vertegenwoordigt.
Het nemen van een diureticum leidt niet noodzakelijkerwijs tot incontinentie, maar het kan de kans vergroten, vooral als u ook een andere oorzaak van incontinentie heeft. Neuropathie kan de zenuwen die plassen onder controle houden minder effectief maken, wat resulteert in urine-incontinentie. Bij mannen en vrouwen kunnen procedures op de rug of het ruggenmerg de zenuwen verstoren en incontinentie als bijwerking veroorzaken. Vaak begint het diagnoseproces voor incontinentie met een gesprek met uw zorgverlener over uw medische geschiedenis en blaascontroleproblemen.
Uit onderzoek is gebleken dat ten minste de helft van de mensen met urine-incontinentie de aandoening niet bespreekt met een zorgverlener. Vaak ervaren mensen met dementie incontinentie als gevolg van een verminderd gevoel van een volle blaas of een verminderd vermogen om de spieren van urineren onder controle te houden. Gedragstherapieën, medicijnen, zenuwstimulatie en chirurgie zijn enkele van de behandelingen die beschikbaar zijn voor het beheersen van urine-incontinentie. Hoewel het waar is dat uw risico op incontinentie toeneemt naarmate u ouder wordt, zijn er ook behandelingen beschikbaar om u te helpen deze aandoening onder controle te houden.
Andere oorzaken van incontinentie zijn echter langdurig en houden verband met aandoeningen die gedurende uw hele leven worden beheerd. Praat met uw zorgverlener over deze opties voor thuisbehandeling voor incontinentie voordat u met een van deze opties begint. Als u merkt dat incontinentie uw dagelijkse activiteiten verstoort en ervoor zorgt dat u dingen mist die u normaal leuk vindt, praat dan met uw zorgverlener. Blaaslekkage, of urine-incontinentie, treft vrouwen en mannen van alle leeftijden, hoewel het later in het leven vaker voorkomt.
